U grčkoj mitologiji Pegaz je bio krilati konj, sin boga mora Posejdona i smrtne Meduze. Njegovo ime znači izvor ili vrelo. Od svog rođenja do smrti, Pegaz je bio misteriozno stvorenje sposobno za sve, simbolišući božansku inspiraciju ili put u raj, a njegovo jahanje je postalo sinonim za letenje u nebesa. Poznat je po inspiraciji koju daje umjetnicima i moći koju daje herojima. Bio je veoma popularan otkad se prvi put pojavio u grčkoj mitologiji, a i danas nastavlja da izaziva našu maštu.
Foto: Cdm
Pegaz je bio predstavljen kao bijeli pastuv sa parom snažnih krila koja izrastaju iz njegovih leđa i jakim kopitama. Iako nikada nije bio osedlan, ponekad je nosio i začarane zlatne uzde, koje je napravila boginja Atina. Letio je brzinom vjetra. Bio je izuzetno snažan, mudar, ali i dobroćudan, blag, pomalo naivan, uvijek željan da pomogne. Imao je slobodan prolaz iz smrtnog područja u besmrtno carstvo. Gdje god je njegovo kopito pogodilo zemlju, ono je stvorilo lijepe izvore sa vodom koji su mogli inspirisati umjetnike.
Prema jednoj verziji mita Pegaz je iskočio iz Meduzinog tijela kada joj je Persej po nalogu Polidekta, tiranina sa Serifa odrubio glavu, a prema drugog verziji nastao je iz zemlje na kojoj je prolivena krv njegove majke Meduze. Mit kaže da je Pegaz rođen kao krilati konj jer je njegov otac Posejdon imao oblik konja kada je zavodio Meduzu. Kada je Pegaz rođen ogromna grmljavina sa munjom probijala je nebo i tako je uspostavljena njegova povezanost sa silama neba. Odgajile su ga muze na planini Helikon, gdje ga je odvela boginja Atina. U svom uzbuđenju zato što je dat ovim ženama, Pegaz je svojim kopitima udario u planinu, a njegovi tragovi uzrokovali su da se izvori pretvore u tekuće fontane inspiracije, koje su postale svete za muze. Ali jednoj od njih, Uraniji muzi astronomije i univerzalne ljubavi, bio je posebno važan i ona je vidjela herojsku budućnost Pegaza, kao i moguću nebesku čast koja ga čeka. Uranija je mnogo patila kada je mitski grčki heroj Belerofont odveo Pegaza. Belerofont je ukrotio Pegaza i s njim je činio junačka djela, a kada se jašući Pegaza htio popeti na Olimp, Pegaz ga je zbacio.
Na planini Olimp Pegaz je služio vrhovnom bogu Zevsu svojim gromom i munjevitim magijskim moćima. Živio je na planini Olimp do posljednjeg dana. Zbog svog služenja i odanosti, Zevs ga je nagradio besmrtnošću i pretvorio ga u sazvježđe posljednjeg dana njegovog života. Iz Pegazovog krila palo je na zemlju jedno pero i tako je nastao grad Tarsus.
Simbolika Pegaza se mijenja s vremenom. Od srednjeg vijeka do renesanse on je simbol mudrosti i slave. Takođe, se povezuje sa poezijom u XIX vijeku, kao izvor iz kojeg su pjesnici stekli inspiraciju.
Pegaz je tema veoma bogate ikonografije. Bio je veoma popularan kod antičkih grčkih i etrurskih grnčara, koji su ga slikali na keramici. Među mnogim grčko-rimskim legendama koje su renesansni umjetnici oživljavali, Pegaz je bio jedan od najpopularnijih.
Izvor: Cdm
