Grčko ostrvce Spinalonga, na istočnom dijelu Krita, nazivaju još i “ostrvo živih mrtvaca” i “ostrvo patnje”. Dok niski tunel kroz koji se i danas prolazi po iskrcavanju na ostrvo, nosi naziv Danteova kapija.

Ostrvo gubavaca

Antičko ime Spinalonge bilo je Kalidonia, a navodno su joj današnje ime dali Mlečani i sastavljena je od riječi spina, što znači trn i longa, što znači dugačko.

Pod vlašću Mlečana Spinalonga je bila i nakon što su ostatak Krita zauzele Osmanlije, a kada su Turci 1903. godine napustili Krit, Spinalonga je ponovo postala dio Grčke.

Iako ima bogato istorijsko nasleđe, nije ono donijelo slavu ovom ostrvu. Nažalost, poznato je postalo kao – ostvro gubavaca.

Spinalonga je od 1903. do 1957. godine bila jedna od posljednjih aktivnih kolonija gubavaca u Evropi. U jednom trenutku na njemu je stanovalo skoro 400 stanovnika.

Lepra ili guba hronična je infektivna bolest poznata od antičkog doba. Poznata je i kao Hansenova bolest (HD), a izaziva je bakterija Mycobacterium leprae ili Mycobacterium lepromatosis, koja se danas uspješno liječi antibioticima.

Simptomi lepre su različiti od pacijenta do pacijenta, a glavni i najčešći su odumiranje nerava, oštećenja respiratornog trakta, kože i očiju i promjene na krvnim sudovima uslijed zgrušnjavanja krvi.

Oboljeli gube osjećaj za hladno, toplo i bol, pa se često povređuju. Ranije, kada medicina nije bila razvijena, te povrede bi se inficirale, a teške infekcije bi dovodile do invaliditeta ili smrti.

Početkom 19. vijeka o gubi se nije znalo mnogo, ni kako do nje dolazi, ni kako se liječi, i vjerovalo se da je nasledna. Međutim, kada se pokazalo da je zarazna – pacijenti su odmah slati u izolaciju.

U Grčkoj je izolacioni centar bio na ostrvu Spinalonga.

Postoje mnogo strašnih priča o ostrvu, posebno iz vremena kada je tek počela da se formira kolonija gubavaca. Ostrvo nije imalo infrastrukturu, a ljudi – često samo i sa psorijazom – su tamo slati da čekaju smrt u nehumanim uslovima.

Zaplašeni bolešću i pričama koje su kružile, lokalci su mjesto nazivali “Ostrvo prokletih” i “Ostrvo živih mrtvaca”.

Bratstvo bolesnih

U martu 1936. godine, jedan mladić je promijenio sudbinu svih stanovnika ostrva.

Epaminondas Remountakis, student treće godine pravnog fakulteta u Atini je, nakon nekoliko godina skrivanja i borbe sa bolešću, bio prinuđen da ode na ostrvo.

Mlad i ambiciozan, osnovao je ”Bratstvo bolesnih Spinalonge”, u želji da poboljša uslove života pacijenta. Svom cilju posvetio je život.

Po prvi put kuće u Spinalongi su okrečene, osnovana je javna služba čišćenja, čak su izgrađeni i pozorište i bioskop, dok se na ulicama ostrva često mogla čuti klasična muzika koja je dopirala iz zvučnika koji je donirao jedan pacijent. Poslije nekog vremena, na ostvo je stigla i mašina za proizvodnju električne energije koja je noću osvjetljavala ulice.

Polako, ali sigurno, stanovnici ostrva počeli su da formiraju zajednicu koja se nije fokusirala samo na preživljavanje. Ljudi su se zaljubivali i vjenčavali, čak i rađali djecu koja su odrasla na ostrvu, a da nikada nisu zaražena.

Broj pacijenata je počeo da opada od 1948. godine, kad su napravljeni prvi ljekovi za ovu bolest, posljednji ”stanar” napustio je ostrvo 1962. godine.

Danas je tvrđava Spinalonga drugo najposjećenije arheološko nalazište na ostrvu Krit – poslije palate Knosos. Šesto arheološko nalašte u Grčkoj.

Izvor i foto:CdM

Tekst objavila:Jasminka Mulić