Sigurno ste nekada doživjeli situaciju da se neko počeo smijati, a odmah potom i vi sami.

Evo zašto je smijeh i smijanje toliko "zarazno" Istraživanje naučnika iz Sjedinjenih Američkih Država objašnjava zaraznost smijeha, ali i mehanizme javljanja empatije.

Da bismo razumjeli da je neko srećan, mi nesvjesno imitiramo njegov izraz lica, izazivajući sjećanja na sopstvenu radost.

Ovo je rezultat novog istraživanja sa univerziteta u Viskonsinu - do empatije dolazi nesvjesnom facijalnom mimikrijom.

Pola Nidental i Edrien Vud, psihološkinje iz Viskonsina koje su vodile ovo istraživanje, kažu da se ovaj postupak dešava u bilo kojoj situaciji u kojoj dolazi do čitanja tuđeg lica.

Nakon takvog čitanja, mi vrlo suptilno i nesvesno isprobamo taj isti izraz, i do razumjevanja emocionalnog značenja dolazi u roku od par desetina sekunde.

Ovo objašnjava i zaraznost smijeha, osim što je po Nidental i Vud smeh zarazan jer svakoga podsjeća na stvari koje su njima duhovite.

Problemi nastaju ako je sposobnost imitacije umanjena, ili ako je otežana percepcija tuđih lica.

Nidental i Vud su otkrile da kod različitih pojava koje otežavaju facijalno izražavanje, kao što su paraliza lica ili oštećenje nerava usled plastične operacije, dolazi i do problema u empatiji.

Pretpostavka ove dvije naučnice jeste da se u takvim slučajevima razvija alternativni (kompenzatorni) sistem percepcije emocija i empatije.

Tema imitacije kao oruđa za razumjevanje svijeta oko nas, je već neko vrijeme tema istraživanja širom kognitivnih nauka.

Jedan od glavnih izvora popularnosti ove teme je otkriće tzv. neurona-ogledala (engl. mirror neurons), neurona koji se aktiviraju na isti način nezavisno od toga da li se relevantna aktivnost vrši ili samo posmatra.

Izvor i foto: Kolektiv.Me

Tekst objavila: Ljilja Brajković